ازتاریخ8خرداد1391 آقای مُحمد صدیق کبودوند به خاطرگرفتن مرخصی و برسر بالین فرزند خود که داری بیماری صعب العلاج خونی می باشد، دست به اعتصاب غذا زده است. این ملاقات نه درخواست غیر عادی و عجیبی است که آقای کبودوند خواسته! و نه کار بزرگی که مسئولین زندان باید انجام دهند! بلکه مرخصی حق یک زندانی است و ارائه مرخصی به زندانی وظیفه مسئولین دستگاه قضائی یک کشور می باشد. نظام فاسد برای تحت فشار گذاشتن زندانیان سیاسی و خانواده آنان از دادن مرخصی به این عزیزان جلوگیری می کند. و بسیاری از زندانیان سالیان متمادی است که از رفتن به مرخصی محروم هستند. از جمله آقای سعید ماسولی که مدت 11سال است بدون مرخصی در زندان به سر می برد،( آقای عیسی سحرخیز ، مجید توکلی، حشمت الله طبرزدی، آقای کاظمینی بروجردی) وبسیاری دیگر از زندانیان که قلم از نوشتن نام همه آن ها عاجز است درچنین وضعیتی قرار دارند، که حتی از حق طبیعی خود یعنی داشتن مرخصی محروم هستند. جای تعجب در اینجا است! که بعداز اعتصاب غذای آقای محمد کبودوند، رسانه های دیداری و شنیداری فارسی زبان ایرانی( رادیو فردا، صدای آمریکا، بی بی سی) و بسیاری دیگر از رسانه ها آنها نیز اعتصاب کرده اند! البته در اعتصاب خفقان به سر می برند! یعنی یا سخنی درباره این عزیز گفته نمی شود یا به طور گذرا و از سرخالی نبودن عریضه مطلبی را می گویند. گویی بین رسانه های دیداری و شنیداری نیزمانند داخل نظام جمهوری اسلامی، خودی و غیر خودی شکل گرفته! آیت الله بی بی سی سالیان سال رسانه شناخته شده ایی بوده و هست که یکی به نعل و یکی به میخ می زند و بی میل به طرفداری از نظام جمهوری اسلامی نبوده! در این میان به تازگی آیت الله صدای آمریکا هم اضافه شده، خشکه مقدسان دیروز و از رده خارج شده گان اصلاحات امروز درآنها پرسه می زنند و فقط تبلیغ نظام و تغییر در چهار چوب نظام را می کنند. اما خبری دیگر از حال زندانیان و اطلاع رسانی درباره آنان نیست! بدتر ازهمه این رفتارها تبعیض گونه خبری است! آقای کبودوند به عنوان یک فعال حقوق بشری کُرداست، این مسئله کُرد بودن وی را به کناری می گذاریم، آیا این شخص به عنوان یک ایرانی به حساب می آید یانه؟ آیا انسان هست یا نه؟ این چه طریق و شیوه ایی است که در میان رسانه های فارسی زبان و میان احزاب ایرانی ریشه دوانده؟ قرار است فعالیت شخصی و قومی انجام شود یا فعالیت ملی؟ ایران برای ایرانی است همه اقوام در آن به یک اندازه سهم دارند، حال که خود می بینیم رسانه های دیداری و شنیداری برطبل خواسته های نظام، یعنی همان تفرقه می کوبند احزاب چرا سکوت کرده اند و صدایی به اعتراض بلند نمی کنند؟ آقای کبودوند یک فعال حقوق بشری کُرد است برای برسر بستر فرزند بیمار خود بودن دست به اعتصاب غذا زده، رسانه های فارسی زبان را چه شده که دست به اعتصاب خفقان زده اند؟ مُنتظررسیدن به فاجعه ایی هم چون شهادت (هاله سحابی و هدی صابر) نشسته اند که سوژه خبری پیدا کنند و فریاد وا مصیبتا سر دهند؟ اگر آن رسانه ها چنین چیزی را می خواهند پس احزاب و فعالین غیرت ایرانی خود را کجا جا گذاشته اند؟ چرا بین اقوام فرق می گذاریم (کُرد،لُر، تُرک، بلوچ،فارس، اعراب ایرانی) همه با هر رنگ ونژادی ایرانی هستیم و باید صدای یکدیگر باشیم نه مشتی در دهان یکدیگر.
کدام قوم از این نظام ظلم ندیده فارس،کُرد، لُر، بلوچ و تمامی اقوام مورد ظلم این نظام بوده اند. کدام حزب و گروه ظلمی از این نظام به او نرسیده؟ از سلطنت طلب، جمهوری خواه، دموکرات، حزب ملی.....و هر گروه که بیان کنید از این نظام لطمه خورده است حال جای داردبه جای اتحاد، به جان هم بیفتیم؟ یا باید به دنبال راه رسیدن به اتحاد باشیم؟ انسانی اکنون بیش از 55روز است دست به اعتصاب غذا زده و بسیاری چون او در چنین وضعیتی هستند، حال که رسانه های دیداری و شنیداری اعتصاب خفقان کرده اند، چرا احزاب و رسانه هایی که احزاب در دست خود دارند به میدان نمی آیند و نشان نمی دهندکه فریاد اتحاد خواهی آنان واقعی است؟ چرا به جای روحیه دادن به انسانی در بدترین شرایط، راه روحیه دادن به نظام را دربهترین شرایط هموار می کنید؟
درآخر مطلبم اظهار می کنم با نگاهی از قیام مردم منطقه از مردم کشور تونس تا قیام اکنون مردم سوریه به این نتیجه می رسیم راه پیروزی آنها اتحاد بود نه افتراق. آنها اول کینه ورزیهای شخصی، حزبی وقومی را کنار گذاشتند به اتحاد رسیدند سپس راه پیروزی را هموار کردند! برعکس ایرانیان که بعداز33سال هنوز دراختلاف شخصی، حزبی وقومی مانده اند. امروزآقای مُحمد صدیق کبودوند در اعتصاب غذا، رسانه های فارسی زبان دراعتصاب خفقان! بیایید ما این اعتصاب خفقان را بشکنیم ما فریاد آقای کبودوند وهمه زندانیان با هر رنگ و لهجه و قومیتی باشیم. بیایید واقعا ایرانی باشیم.
زنده و پاینده ایرانی وایران جانم فدای ایران
نویسنده ستار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر