آقایان اپوزیسیون(مخالفان نظام جمهوری اسلامی ) بجای روبروی هم ایستادن درکنارهم بایستید .

درود بر دوستان  .   آیا تا بحال از جایی رد شده اید و ببینید خانه ایی  در  حال  سوختن است و افرادی هم  درون آن خانه مانده اند و در حال سوختن و نابود شدن هستند، اما صاحبخانه و یا کسانیکه خود را عاشق آن خانه میدانند خود را به بی اعتنایی زده اند !؟ و یا بر سر رنگ آمیزی بعد از خاموش شدن ونمای خانه  آن دعوا دارند!؟ و یا بر سر آنکه کدام میتواند آتش را خاموش کند و کدام نمیتواند، چه کسی حق دارد برای خاموش کردن آتش کمک کند چه کسی نمیتواند و.... دعوا داشته باشند!؟ اگر شما با این صحنه مواجه شوید چه فکر میکنید؟ آیا فکر اینکه این انسانها سنگدل هستند در سر شما نیست ؟ آیا فکر اینکه این انسانها برای در دست گرفتن قدرت به جان هم افتاده اند از ذهن شما نمی گذرد؟ .... بله هرانسان عاقلی این صحنه را ببیند چنین فکری را در سر خود می پروراند ؟ این حال کشور ما است که درحال سوختن و مردمانش در گرفتاری و زندان و مرگ ، آنان که خود را به بی اعتنایی زده اند یا نفعی میبرند ازسوختن خانه ، و یا نمیخواهند ازخوشی خود بزنند . و آنان که به جان هم افتاده اند اپوزیسیون (مخالفان نظام جمهوری اسلامی ) است . و کسانی که نگاه میکنند و به این همه وطن دوستی این عزیزان غبطه میخورند مردم دنیا هستند . هر کدام از این مخالفان نظام خود را عاشق وطن و منجی و رهایی بخش وطن میداند .خود را و حزب خود را پاکترین حزب و گروه میداند و دیگری را دشمن و یا کسی که علاقه به وطن ندارد . خود را صاحب اختیار میداند دیگران را بی اختیار.گروهی دیگر میگویند فلان گروه باشد و فلان گروه نباشد .فلان گروه خوب است و فلان گروه بد است . حتی بخاطر دفاع از زندانیان سیاسی خودی وغیر خودی دارند که فلان زندانی باید حمایت شود و فلان زندانی باید شماتت شود. حال غافل از اینکه همین گروها که خود را خوب میدانند و دیگران را قبول ندارند از رسیدن به یک اتحاد با هم عاجزند و نمیتوانند حتی به این حد برسند که همدیگر را قبول کنند ؟ تا این رویه جمهوری اسلامی را، این خودی و ناخودی کردن ها را کنار نگذاریم به اتحاد نخواهیم رسید . دلیل آنها این است که هر کدام بر سر دست گیری رهبری اختلاف دارند . سخنی با آقایان عاشق وطن که خود را اپوزیسیون دانسته و از اسم زندانیان سیاسی برای خالی نبودن عریضه خود در دفاع از وطن استفاده میکنند، دارم: شما که سنگ وطن را به سینه میزنید و در سخنرانیهای خود دائما نام عزیزان زندانی را میاورید و از حال این عزیزان ابراز نگرانی میکنید به من میتوانید جواب دهید چرا این عزیزان سالها است درون زندان هستند ؟ چرا آقای عیسی سحرخیز دارد فلج میشود وهنوز در زندان است ؟ چرا آقای بروجردی با این وضع نگران کننده قلبش، ریه ها ، کلیه اش به جای بیمارستان در زندان است ؟ چرا خانم نسرین ستوده که وکیل مدافع بسیاری از شماها بوده باید درزندان باشد ومدتها از دیدار فرزندانش محروم باشد؟ چرا آقای حشمت الله طبرزدی باید مریض باشد داخل زندان و از درمان آن سربازبزنند؟ و...بسیاری دیگرچرا باید در زندان وشکنجه گاه باشند ؟ دلیلش چیست ؟ این ابراز نگرانی شما چه دردی را از آن عزیزان کم میکند ؟ حتما میگویید جمهوری اسلامی مقصر است . اما من میگویم نه !؟ دلیلش شما هستید شما مقصر هستید !؟ دلیلش تفرقه وصد پاره شدن شما و گروهای شما که باعث تفرقه میشوید هستید؟ هرکدام از شما گروها که میگویید خوب هستید ودیگری بد است، میشود خوبی خود رابگویید که باعث نقد گروه دیگر نباشد ؟ هیچ کدام نمیتوانید بگویید از خوبی خود که مورد تایید همگان باشد . پس این چه خوبی است که خود فقط از آن تعریف میکنید ؟ ( مشک آنست که خود ببوید نه آنکه عطاربگوید) خود را بجای مردم ایران، بجای زندانیان سیاسی ایران بگذارید،البته خودی وغیر خودیش نکنید .همه را درنظربگیرید نه مثل میوه سوا بخواهید کنید،چه حالی دارید ؟ از دوری خانواده مریضی ورنج وعذاب ؟ آیا خود راضی به سختی کشیدن هستید ؟ هنوز هیچ خبری نیست برای یک رسیدن به اتحاد32سال است مانده اید و بر سرهم میکوبید، وای به روزی که به حکومت پیروزشویم با این همه تفرقه که وجود دارد آن وقت باید به انتظار جنگ داخلی نشست ؟ هرچند که فکر نمیکنم بااین نوع تفرقه ومبارزه به جایی برسیم! مبارزه میکنید، البته باخودتان . کسانی که روزی دوست بودند در ایران به خارج ازایران میرسند آب وهوای آنجا با ایران فرق دارد! بجای اتحاد تفرقه میاورد .شاید هم خوش میگذرد و دلتان نمیخواهد خوشی به دست آورده را از دست بدهید ؟ در آخر این را میگویم بسیار از افراد هستند، که عاشقانه و از دل وجان بدون ذره ایی منیت وخودستایی عاشقانه برای رسیدن به اتحاد و درحال مبارزه با نظام هستند.و جای دلگرمی برای مبارزان داخل کشور است و جای تقدیر و تشکردارد.اما خطاب به آقایان اپوزیسیون(مخالفان نظام جمهوری اسلامی ) بجای روبروی هم ایستادن درکنارهم بایستید .این رمز پیروزی ما است وگرنه 32سال گذشت،32سال دیگرهم همینگونه میگذرد . و بجز به تحلیل رفتن قدرت اپوزیسیون و دلسردی مردم داخل چیزی نصیب مخالفان نمیشود.وسودش را جمهوری اسلامی خواهد برد.   نویسینده گان ستار ولاله