آقای بانگی مون سفر شما را به عنوان ریاست سازمان ملل به ایران خوش آمد می گویم. اما به عنوان یک ایرانی از شما درخواستهایی دارم. شما از کشورژاپن (سرزمین آفتاب تابان) هستید. کشوری که دارای آداب و رسوم دیرینه است و هنوز بعداز هزاران سال فرهنگ وسنت های قدیمی خود را حفظ کرده اند، کشوری به دور از هرگونه خشونت و جنگ وخونریزی چه درون وچه در برون کشور، حتی ژاپن در جنگهای ائتلاف درافغانستان وعراق نیروی نظامی وارد نکردبلکه نیروهای امدادی خود را برای کمک رسانی وارد این جنگها کرد. این عمل نشانگر فهم ودرک بالای سیاستمداران، کشور شما است. آقای بانگی مون هنگامی که پای در ایران ودر پایتخت آن تهران می گذارید این رابدانید این شهر12میلیون سکنه داردواز خالی و عریان بودن آن تعجب کنید! شما به عنوان یک مقام بلند پایه در دنیا از مسئولان این نظام بخواهید شما را به گوشه گوشه این شهر ببرند وشما ببینید که آیا این شهری است که 12میلیون انسان درآن ساکن باشد! یا شهری خالی از سکنه وپراز ماموران امنیتی ونظامی است! از مسئولان ایرانی دلیل بسته بودن تمام مراکزبزرگ تجاری،بیمارستانها، کارخانجات و.....همه را سوال کنید. آقای بانگی مون کشور ایران دارای قدمتی بیش از7000سال تمدن است وکشوری مملو از انواع ثروتهای طبیعی اما به خاطر بی لیاقتی وبی کفایتی مسئولان نظام به کشوری عقب مانده از همه لحاظ اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی.....شده است! در دنیا نیز خود شاهد هستید با سیاستهای غلط این نظام چگونه ایران این خاک پاک در انزوا قرار گرفته.
آقای بانگی مون اگر ظاهر شهر را آرام دیدید گمان به سکوت وآرامش آن نبرید! بدانید مسئولان نظام این شهر رابه شهر،ارواح بدل کرده اندکه فساد وبی بندوباری وبی لیاقتی خود را سرپوش بگذارند! وگرنه در روزهای عادی برسر هرچهار راه کودکان، زنان، دخترانی را می بینید که برای سیر کردن شکم خود مشغول گدایی، اسپند دود کردن، گل فروشی، تن فروشی.....هستند ومردان مشغول شستن شیشه های ماشینها، اگر در شبهای عادی در زمستان وتابستان درخیابانهای تهران قدم بزنید دختران وزنان فراری بی جاومکان وکارتن خواب را می بینید و پسران ومردانی در همین شکل وشمائل به سر می برند، اگر درروزهای عادی در شهر برویددر سرهرچهارراه انواع کارگران بیکار از هر قشری را می بینید از کارگر ساختمان گرفته .....تا نقاش وخیاط را می بینید. شما به عنوان رئیس سازمان ملل متحد مسئول هستید که به سران این نظام غاصب تذکردهید وگزارش عملکرد این نظام را به سازمان ملل بدهید.
آقای بانگی مون کشور من ایران گرفتار مُشتی یاغی و غاصب شده هر مخالفتی را به بدترین شکل سرکوب می کند! مزد کارگران را نمی دهند، سران نظام جلوگیری از اعتراض می کنند و جواب هر اعتراض رابا زندان وشکنجه می دهند! شما به عنوان ریاست سازمان ملل وظیفه دارید که این امر را از این مسئولان خود سر بازخواست کنید. درخواست کنید شما را به زندانهای ایران ببرند و با زندانیان سیاسی دیدار داشته باشید وقتی بازرس ویژه وناظر حقوق بشر که از طرف سازمان ملل حکم دارد را به ایران راه نمی دهند و شعاررعایت حقوق بشر را می دهند شما مسئول هستید که با این عزیزان وخانواده آنان دیدار کنیداز دیدار با{ آقایان موسوی وکروبی گرفته تا آقایان کاظمینی بروجردی، عیسی سحرخیز ، مجیدتوکلی، عبدالله مومنی، مهندس حشمت الله طبرزدی، اقای حردانی، آقای شریفی بوکانی، آقای سعید ماسولی.....وبسیار وبی شمار افرادی هستند که در بدترین وضعیت روحی وجسمی قرار دارند، بسیاری از این عزیزان سالیان طولانی است که به مرخصی نیامدند وحتی از سرنوشت خانواده خود بی خبرهستند}از شما درخواست می کنم به دیدار این عزیزان بروید. نظام به خاطر دور کردن افکار عمومی از نقض حقوق بشربازدید از منطقه پارچین را پیشنهاد کرده که دیدار از این منطقه کاری است تخصصی و مربوط به آژانس انرژی اتمی است،نظام به مسئولان انرژی هسته ایی اجازه دیدار از این مکان را نمی دهد اما برای سران اجلاس این امر را مهیا می کند! به خاطر اینکه ازذهن ها رااز پرونده ننگین حقوق بشر خود در دنیا غافل کند! خواهش می کنم ازشما با دادن فرش ابریشمی مزین به عکس خودتان در سازمان ملل توسط نظام جمهوری اسلامی فریب حربه های این ارازل را نخورید.
آقای بانگی مَردم ایران مردمی مهمان نواز و با مُحبت هستند و نیکی را با نیکتر از آن جواب می دهندشما کار نیکی انجام دهید ویادی از زندانیان سیاسی، عقیدتی و اصلا وضعیت زندانهای ایران کنیدبدانید دریاد ایران وایرانی پاک وجاودان خواهید ماند، از شما درخواست دارم به عنوان رئیس سازمان ملل به این وظیفه خداپسندانه وانسانی خود عمل کنید، به خاطر ورود شما به ایران فشار بر زندانین سنگین شده به طوریکه شبانه آقای سحرخیز که در بدترین شرایط جسمی است به زندان باز گرداندند، شما را به وجدان و شرف اسان وانسانیت قسم می دهم یادی از این زندانیان کنید وگزارشی برای سازمان ملل از وضعیت وخیم زندانهای نظام تهیه کنید. باشد که نام نیک شما در اذهان ملت ایران بماند نه نامی به....
درآخر درود و خوش آمد گویی به شما می کنم و درخواست فراموش نکردن مسئولیت انسانی خودو می گویم. آقای بانکی مون شما به ایران برای چپاول نیایید! برای دادخواهی حق ملت بیایید.
زنده وپاینده ایرانی و ایران جانم فدای ایران
نویسنده سعید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر