درود بردوستان . "آقای طبرزدی" درود برشما مطلب شما درباره، سال روزمطبوعات وروز کارگر راخواندم. از یک قسمت مطلب شما نازنین بسیار خوشحال شدم ،گویی دنیا را دران لحظه به من داده اند! هرچند برایم مطلب باورکردنی نبود وبسیار تعجب برانگیز! اما مگر میشود شما کلامی را به دروغ بگویید؟ حتما هست که میگویید. ان قسمت مطلب زیبا ودلنشین شما انجا بود که اظهار داشتید: ولی روزجهانی کارگر فقط یک روز است، این بود که روزجهانی کارگر و آزادی مطبوعات را باهم جشن گرفتیم، جالب این است که در سالن دوازده رجایی شهر نمایندگانی از همه گروههای سیاسی فعال در ایران حضور دارند و باهم دوستی مصالمت آمیز دارند، از جمله جنبش سبز ایران، بهاییت، سازمان مجاهدین خلق، حزب دموکرات کردستان ایران، طرفداران پادشاهی ایران، حزب پژواک، حزب پ. ک. ک، دستگاههای مستقل و حتی کسانیکه به جاسوسی متهم شده اند. همه این جریانات در جشن اول و سوم ماه می شرکت کردند. واقعا برایم جای تعجب بود که چگونه تمام اعضا از همه گروها، از جنبش سبز....تا سلطنت طلب و مجاهدین خلق درکنار هم جشن گرفتید آن هم در اسارت! اما جای تعجب است که سران و احزاب گروها، در ازادی همدیگر را میدرند! واقعا به همه شما عزیزان شاد باش میگویم این روزگارگر و روزازادی مطبوعات را. شاد باش صدهابرابر به شما میگویم که در اسارت و، زیر بار شدید تهدید وارعاب درون زندان، درجلو چشم نظام همه باهم متحد هستید! ممنونم "آقای طبرزدی" واقعا به تک تک شما عزیزان افتخار میکنم ، اینگونه چون کوه مقاوم هستید، ذره ایی از پای ننشستید و از مواضع خود عقب نشینی نکردید. درود برشما عزیزان باد.
"آقای طبرزدی"، من قصد جسارت وبی ادبی نسبت به شما را ندارم. شما سنبل مقاومت وایستاده گی برای من هستید. "آقای طبرزدی"شما در مطلب خوداظهار داشتید: مردم ایران می دانند چه کار کنند. "آقای طبرزدی" باور کنید مردم ایران نمی دانند چه کار کنند. چون دلیران و مبارزان انها در زندانها به سر می برند! مردم ایران درحیرانی و سردرگمی هستند! کسانی که نیروی محرک برای اعتراضات مردمی بودند، کسانی که مورد اعتماد مردم برای حرکت در قیامها بودند اکنون درچنگال نظام گرفتار هستند. بله شما درست میگویید، این شعله ایی که در سال 88 برپا شد خاکستر نمی شد، امااگر عزیزان ومبارزانی چون شما درون دخمه ها نبودید، اگر اپوزیسیون خارج نشین خوش نشین، هر کدام این جنبش را به نفع خود مصادره به مطلوب نمی کرد، اگر هر کدام از این احزاب بخاطر من بودن و خودبینی، جلوتر ازنوک بینی خود را می دیدند. اگر هرکدام از احزاب دیگری رانفی نمی کرد و به همان دموکراسی که ادعا دارند، عمل می کردند. "آقای طبرزدی این همه را که گفتم اگر بود، وکاش اگر نبودو احزاب ومردم متحد بودندو از اگر تاعمل راه بسیار است. به قول مولانا شاعر پراوازه ایرانی « گفت: آری پهلـویِ یاران بهست لیک ای جان در اگر نتوان نشست» بله اقای طبرزدی در اگر نتوان نشست، اما افسوس که ما هنوز در اگر مانده اییم، درون مرزجوخفقانی عظیم فراگرفته! شخصیت ویا احزابی که پتانسیل به حرکت دراوردن و راهنمایی جامعه را داشته باشد وجود ندارد، ویا اگر چنین نیرویی باشد در خود چنان پنهان شده اند که گویی قطره ایی اب شده اندو در زمین فرو رفته اند! چنان این ظلم را پذیرا شده اندکه گویی، همرنگ با این ظلم شده اند! از مردم جامعه چه انتظاری میتوان داشت؟ مردم جامعه که خود به خود بدون هیچ فراخوان واگاهی بیرون نمیتوانند بیایند، وحتی اگرمردم بیرون بیایند بدون اگاهی و ساماندهی این جنبش ها سرکوب میشوند! "آقای طبرزدی" عزیز مثال : سماجت مردم سوریه وبحرین را اوردید من نیز قبول دارم وباعث افتخاراست حرکت انها، و باعث شرم برای ما. اما اپوزیسیونها این کشورها در درون مرزو برون مرز فعال هستند. اپوزیسیونهای ما هم بسیار فعال هستند، البته با تفاوت فاحشی نسبت به اپوزیسیون کشورهایی که در مثال شما امده.
اپوزیسیون درون مرز ما درسکوت کامل، وخفقان به سر می برند! اما اپوزیسیون برون مرزبسیار فعال وپرسروصدادرحال حرکت است، برای سهم خواهی ونام داشتن برصفحه اول مطبوعات و رادیو تلوزیون های خارجی! بارها نوشته ام وباز می نویسم با اینکه بسیار توهین شنیده ام، بخاطر نوشتن همین یک تکه مطلب. فعالان اپوزیسیون خارج نشین فعال هستند. البته درچهار زمینه. اول سخنرانی و حرف زدن. دوم شرکت درمراسم شب نشینی رقص وپایکوبی. سوم دعواهای حزبی. چهارم گرفتن عکس و ژستهای سیاسی. واین فعالیتهای خود را بطور گسترده پخش میکنند بخاطر اینکه مردم بدانند اینها فعال هستند! الان مبارزه جریان دارد برسر لایک زدن، هر حزبی برای رهبرش 1000000لایک می خواهد! شاید به 100000هم برسد لایک انها اما وقتی درخواست یک تجمع می کنی، دریغ از شرکت1000نفر. لایک را برصفحه میزنند، نه برقلب خود! هنوز به این نتیجه نرسیدند که لایک بردل زده می شودو نه برصفحه. "آقای طبرزدی" مردم ایران چه کار کنند؟ مردم خود به خود به صورت معجزه به حرکت در نمی ایند! بلکه از طریق اطلاع رسانی احزاب وسازماندهی شدن است، از حالت سکون به جنبش در می ایند. خوب وقتی احزاب درون مرز خنثی هستند و احزاب برون مرز، برسر خانه ایی که در اتش میسوزد دعوا دارندٰ بدون اینکه به این نتیجه برسند اول اتش را باید از خانه خاموش کرد. مردم چکاری می توانند کنند؟ چه کسانی این مردم را به هم برساند وپیوند دهد؟ "اقای طبرزدی" شما به مجید دری، مجید توکلی، ضیائ نبوی، ...وبسیار دیگر از این عزیزان مبارزافتخار می کنید. ما به که افتخار کنیم؟ به ظلمی که برسر ما روزافزون است؟ به احزاب درخود فرو رفته درون مرز؟ یا به احزاب درحال دعوا برون مرز؟ ما به چه کس به چه چیز افتخار کنیم؟ افتخارما هم شده عزیزان زندانی چون شما که استوار برسرپیمان مانده اییٰد درود برشما وتمامی زندانیان ازادیخواه
زنده وپاینده ایرانی وایران جانم فدای ایران
نویسنده ستار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر